W 1941 roku w Niemczech opracowano ujednoliconą konstrukcję trolejbusu typu KEO 1 (Kriegseinheitsbus Normgröße 1). Była to pojazd o maksymalnie uproszczonej budowie, skonstruowany specjalnie z „okazji wojny”. Ze względu na prostopadłościenną bryłę nadwozia, nazywano je „pudełkami od zapałek”.
Rama oraz szkielet nadwozia były wykonane z metalu. Pozostałe elementy poszycia, w ramach oszczędności, wykonano z drewna. Siedzenia były wykonane z listew drewnianych, a ściany od wewnątrz nie posiadały tapicerki.
Trolejbus był napędzany silnikiem o mocy 60 kW i miał 25 miejsc siedzących. Obydwie osie pojazdu – przednią i tylną – wyposażono w bliźniacze ogumienie. Zastosowano rozrząd samoczynny grupowy – tzn. nastawnik jazdy był wprawiany w ruch przy użyciu silnika zasilanego z baterii.
Baterie były ładowane za pomocą prądnicy napędzanej wałem silnika trakcyjnego. Po wojnie wyremontowano trzy wozy (211, 214, 215). Były one eksploatowane wraz z przyczepami. Wycofano je z eksploatacji w 1956 roku.